Niet zo hard lopen………in je hoofd!

Ik kijk hem verbaasd aan en zeg dat is moeilijk. Ik heb er namelijk altijd stevig de pas in. Nee zegt ie, IN JE HOOFD! Vat je ‘m???  Ik: …………Ehhh……….. ja.

Hier en nu
Hihi ik zei eerst wel ja, maar moest hier toch stevig over nadenken hoor.
En ik moet bekennen: hij heeft gelijk.Dat hoofd van mij is altijd met honderdduizend dingen bezig en vaak al vele malen verder dan het hier en nu. Daar ontbreekt het bij mij nogal eens aan. Bewust zijn van hetgeen ik aan het doen ben. Dus…. als ik loop, loop ik. Dat doen we hier op deze aarde nu eenmaal op de grond en niet in de wolken.

Val van trap
Ook viel ik pas geleden op een maandagochtend van de trap. Met een keiharde bons op mijn achterwerk en zo kwam ik ook beneden. Pfff…..schrikken………gelukkig niet op mijn stuit. Auwauwauw heb ik wel in diverse toonaarden gejodeld.

Tijdens het sporten kwam ik erachter dat het toch een behoorlijke klap was geweest. Ik heb mij diezelfde dag nog laten masseren en niets aan die val overgehouden. Niet stram, geen spierpijn, geen blauwe plekken.

Massage doeltreffend
Voor mijzelf werd weer eens duidelijk hoe belangrijk en doeltreffend een massage kan zijn. Als masseuse weet ik dat natuurlijk wel. Maar zo af en toe moet ook ik weer eens met m’n neus op deze feiten gedrukt worden.

Drempel
Dan struikel ik 1e Paasdag ook nog met een grote pan vol bami over drempel. Dat loopt gelukkig goed af.
En mezelf ondertussen maar afvragen waar ik toch mee bezig ben. Behalve het vallen van de trap en een keer over de drempel struikelen, zijn er meer dingetjes die een teken aan de wand zijn.

Klompschoenen
Woensdagochtend loop ik op het Hof van Twello achter Angelique aan naar buiten en of ik nu mijn voet verkeerd neerzet of ik struikel, dat weet ik niet meer. Ineens klapt mijn enkel dubbel en val ik voorover. Een enorme pijn schiet door mijn enkel en behalve auw rolt er ook een gvd uit. Jemig wat deed dat zeer zeg, misselijkmakend en de tranen staan in mijn ogen. Angelique en Remco helpen mij overeind en zetten mij op een stoel. Even bijkomen en dan voorzichtig proberen te staan. Dat gaat. Gelukkig niets gebroken, maar voorlopig kalmpjes an. Ik was snel weer thuis.
Zwikken op je klompschoenen is niet grappig. Wat zijn die dingen dan hoog zeg.

Bewust lopen
Strompelend ga ik nu even door het leven. Koelen en masseren helpen goed en vooral belangrijk: Ik moet mijn voet goed (bewust) neerzetten, dan gaat het prima. Geen ondoordachte beweging want dan is een kreun niet te onderdrukken. Dus tijdens het lopen ben ik in het hier en nu, ben ik volledig bezig met lopen en mijn voet goed neerzetten. Geeft dit al rust in mijn hoofd? Nog geen idee, want lopen doet wel pijn.

Dankbaar
En wat ben ik dankbaar en blij dat er behalve een flinke verstuiking verder niets aan de hand is. Ik zeker wat heb na te denken over de boodschap die ik via mijn man kreeg. Al nadenkend, tijdens mijn noodzakelijke “pootjesrust” tussen de bedrijven en massages door, neem ik bewust de tijd om dit verhaal te schrijven.

Ach……..Het leven is zo gek nog niet